محرمات اسلام

محرمات اسلام

س: حرام يعنى چه؟

ج: حرام كار يا چيزى است كه اسلام انجام دادن آن يا استعمال آن را حرام كرده باشد، يعنى بطور قاطع از آن نهى كرده باشد و دستور دورى و اجتناب از آن را داده باشد.

س: اصلاً، چرا اسلام بعضى چيزها را حرام كرده است؟

ج: به خاطر آنكه در چيزهايى كه از نظر اسلام حرام شده است زيان فراوانى نهفته بوده است.

س: اگر انسان مرتكب كارهاى حرام شود يا چيزهايى را كه اسلام تحريم كرده است استعمال كند، چه مى شود؟

ج: در دنيا و آخرت زيان مى بيند.

س: در دنيا چه نوع زيانى مى بيند؟

ج: مثلاً قماربازى زيان مالى ببار مى آورد، شرابخوارى موجب بيمارى مى شود، موسيقى ضعف اعصاب مى آورد، زنا نظام توالد و تناسل بشر را درهم مى ريزد، لواط بيماريهاى جنسى مى آورد، رباخوارى موازنه اقتصادى و توزيع ثروت را ميان افراد جامعه بهم مى زند.

س: پس چرا با آنكه چيزهايى كه دراسلام تحريم شده است غالباً در جامعه رواج دار زيان هايى را كه شما برشمرديد نمى بينيم؟

ج: واقعا نمى بينيد؟!

ـ دادگاهها و زندانها گوشه اى از آثار گناهند.

ـ موازنه اقتصادى جامعه بيش از هر زمان ديگر بهم خورده است. بعضى افراد ميليون ها تومان پول دارند و نمى دانند با آن چه كنند، و در برابر آنان هزاران انسان از گرسنگى مى ميرند.

ـ بيماريهاى گوناگون عرصه را بر مردم تنگ كرده است و از ميان بردن يا كم كردن بيماريها ديگر امكان پذير نيست و هزاران بيمارستان، درمانگاه، داروخانه و غيره از عهده مبارزه با اين بيماريها بر نمى آيند.

ـ پريشانى و اضطراب به صورت بى سابقه اى در تاريخ جهان گريبانگير مردم شده است.

ـ از همه بدتر، شورش ها و جنگ ها صفحات تاريخ معاصر را به خود اختصاص داده است، و فرياد و اشك و خون و مصيبت همه جا را فرا گرفته است!

با اينهمه، آيا بازهم منكر آثار شوم گناه در اجتماع هستيد؟

س: محرمات اسلام كدامند؟

ج: كارهايى كه در اسلام تحريم شده اند، بسيارند، از جمله:

1 ـ كمك به ستمگران.

2 ـ خدا را از ياد بردن.

3 ـ اسراف و تبذير.

4 ـ زيور آلات طلا و لباس ابريشمى براى مرد.

5 ـ استمناء.

6 ـ مردم آزارى.

7 ـ استفاده از ظروف طلا و نقره.

8 ـ فاش كردن اسرار مردم.

9 ـ اطاعت نكردن از پدر و مادر و اطاعت نكردن زن از شوهر در مواردى كه واجب است.

10 ـ رواج دادن فحشاء و بى عفتى.

11 ـ احتكار.

12 ـ خود را به هلاكت انداختن.

13 ـ مرد را قفل كردن و مانع باردار شدن همسرش و ديگر انواع طلسم و جادو.

14 ـ دروغ بستن و تهمت زدن.

15 ـ منجمى و غيبگويى كردن.

16 ـ تزوير.

17 ـ عيناً عمل نكردن به وصيت.

18 ـ كنجكاوى در كارهاى مردم.

19 ـ كشتن يا زخمى كردن يا ناقص العضو كردن.

20 ـ نپرداختن حقوق خدا و حق الناس.

21 ـ انسانى را بناحق زندانى كردن.

22 ـ حسد بردن.

23 ـ پايمال كردن حقوق مردم.

24 ـ خود را مست و بى خبر كردن، با شراب و چيزهاى ديگر.

25 ـ خوردن گوشت مردار، گوشت خوك و ديگر گوشتهاى حرام، خوردن غذا يا نوشيدنى نجس، و خوردن چيزهايى كه حلال نيست، مانند: گل.

26 ـ خيانت، نيرنگ و حقه بازى.

27 ـ دزدى.

28 ـ واسطگى براى زنان و لواط دختر و پسر نامحرم و يا دو پسر را بهم رسانيدن.

29 ـ دروغگويى.

30 ـ دشنام دادن به خدا و پيامبران و امامان و دين و كتاب آسمانى و مذهب و مردم.

31 ـ انواع و اقسام دورويى و نفاق. مثلا، آدمى دوزبان داشته باشد، يكى زبان ستايشگر و چاپلوس در حضور اشخاص، و ديگر زبان ملامتگر و عيب شمار در پشت سر همان شخص.

32 ـ رشوه دادن و رشوه گرفتن.

33 ـ ربا خوارى.

34 ـ راهزنى.

35 ـ ريش تراشى، خود را ناقص العضو كردن، يا يكى از قواى بدن خود را از كار انداختن، مثلاً خود را نابينا ساختن.

36 ـ معاشرت مختلط دختران و پسران باهم.

37 ـ رضايت دادن به گناهى كه ديگران مرتكب مى شوند.

38 ـ نزديكى نامشروع زن و مرد باهم، آميزش جنسى دو پسر يا دو دختر با يكديگر، نگاه كردن از روى شهوت به نامحرم و لمس بدن او.

39 ـ بناحق مردم را كتك زدن.

40 ـ نسبت زنا يا لواط يا ديگر كارهاى حرام به كسى دادن.

41 ـ سخن چينى و غيبت با فتنه انگيزى و طرفدارى از باطل.

42 ـ ويران كردن مساجد و نجس كردن آنها چه جزئى و چه كلى.

43 ـ جاسوسى و خبرچينى براى ستمگران.

44 ـ ساختن آلات لهو و لعب و وسائل قمار و صليب.

45 ـ بى حجابى و آرايش زنان براى نامحرمان.

46 ـ شكستن سوگند و نذر و عهد.

47 ـ شهادت بناحق و حق كشى.

48 ـ بازى، شطرنج و نرد و غيره.

49 ـ خانواده خود را بى سرپرست رها كردن.

50 ـ ظلم و تعدى.

51 ـ تعصب ناروا و غيرت بيجا.

52 ـ موسيقى.

53 ـ فساد در روى زمين.

54 ـ قطع رحم، پدر و مادر را رنجانيدن و رسيدگى نكردن به وضع فرزندان.

55 ـ كم فروشى و گرانفروشى.

56 ـ غزل سرايى براى زنان نجيب و عفيف يا پسران جوان.

57 ـ عورت خود را در معرض تماشاى ديگران قرار دادن.

58 ـ كشمكش و گفتگوى بيجا.

59 ـ سرك كشيدن در خانه همسايگان.

60 ـ استعمال هرچيزى كه براى بدن ضرر زياد داشته باشد، و همچنين به ديگرى ضرر زدن.

چنانكه ملاحظه مى كنيد، چيزهايى كه در اسلام تحريم شده اند، غالبا علت حرام بودنشان روشن است. و حتى نيازى به تفكر هم ندارد.

كيست كه منكر زشتى آدم كشى، غارت، زخمى كردن مردم، سرك كشيدن در خانه مردم، آسيب رسانيدن به مردم، و از اين قبيل جنايات باشد؟!

درست است بعضى از محرمات اسلام، احتياج به اندك توجهى به علل و اسباب حرمت آنها دارد. مثلا، براى اينكه انسان علت حرمت قمار و شراب و بى حجابى زنان را بفهمد، بايد به اين نكات توجه كند كه قمار بازى پريشانى فكر و زيان مالى را سبب مى شود، و شرابخوارى بيماريهاى گوناگون را به ارمغان مى آورد، و بى حجابى و بى عفتى زنان فحشاء را رواج مى دهد و خانواده ها را متلاشى مى سازد.

از همه اينها گذشته، كدام دين يا قانونى را سراغ داريد كه بعضى چيزها را منع نكرده باشد؟

چيزى كه مى ماند اين است كه آيا ضرورت داشته است اسلام در مورد محرمات، اين اندازه محدوديت قائل شود و سختگيرى كند؟!

جواب اين اشكال اين است كه البته هرچيز كه باعث فساد باشد، بايد از آن جلوگيرى شود و در مورد آن سختگيرى بعمل آيد و قوانين بشرى هم آكنده از اينگونه محدوديت ها و سختگيريها هستند.